ανάλυση μετοχών σε προτάσεις στα κείμενα των Λατινικών (Γ΄ Λυκείου)
Οι επιρρηματικές και οι επιθετικές μετοχές μπορούν να αναλυθούν στο αντίστοιχο είδος πρότασης.
- Για να προχωρήσουμε στην ανάλυση της μετοχής, θα πρέπει να γνωρίζουμε τον τρόπο εισαγωγής και εκφοράς του ανάλογου είδους πρότασης.
- Θα πρέπει, επίσης, να λαμβάνουμε υπόψη μας το χρόνο στον οποίο βρίσκεται το ρήμα εξάρτησης (αρκτικός – ιστορικός).
- Αρκτικοί χρόνοι είναι: Ενεστώτας, Μέλλοντας, Παρακείμενος, Συντελεσμένος Μέλλοντας. Ιστορικοί χρόνοι είναι: Παρατατικός, Παρακείμενος με σημασία Αορίστου, Υπερσυντέλικος.
- Μια μετοχή Ενεστώτα θα τραπεί σε ρήμα Ενεστώτα, αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Παρατατικό, αν εξαρτάται από ιστορικό χρόνο. (Η έγκλιση του ρήματος εξαρτάται από το σύνδεσμο εισαγωγής)
- Μια μετοχή Παρακειμένου θα τραπεί σε ρήμα Παρακειμένου, αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Υπερσυντέλικο, αν εξαρτάται από ιστορικό χρόνο.
- H έγκλιση του ρήματος εξαρτάται από το σύνδεσμο εισαγωγής
- Μια μετοχή Μέλλοντα θα τραπεί σε Οριστική Μέλλοντα ή σε Υποτακτική Ενεστώτα ή Παρατατικού Ενεργητικής Περιφραστικής Συζυγίας.
- Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι: η μετοχή Ενεστώτα δηλώνει το σύγχρονο, η μετοχή Παρακειμένου το Προτερόχρονο, η μετοχή Μέλλοντα το υστερόχρονο.
Εναντιωματικές Μετοχές
[Οι εναντιωματικές προτάσεις είναι δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις. Εκφράζουν μια πραγματική κατάσταση παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης. Εισάγονται με τους συνδέσμους etsi, tametsi, quamquam + Οριστική και με τους συνδέσμουςcum και licet + Υποτακτική.]
Κείμενο 21
absens: Εναντιωματική Μετοχή, Ενεστώτα, με ρήμα εξάρτησης Ιστορικού χρόνου (factus est: Παρακείμενος). Η μετοχή δηλώνει το σύγχρονο, με την πράξη που εκφράζει το ρήμα εξάρτησης, και θα μετατραπεί σε χρόνο Παρατατικό.
etsi aberat (Οριστική Παρατατικού)
licet abesset (Υποτακτική Παρατατικού)
Αιτιολογικές Μετοχές
[Οι αιτιολογικές προτάσεις είναι προτάσεις επιρρηματικές. Δηλώνουν την αιτία του περιεχομένου μιας άλλης πρότασης, συνήθως της κύριας. Εισάγονται με τους συνδέσμους quod, quia, quoniam (quando). Όταν η αιτιολογία είναι αντικειμενικά αποδεκτή, τότε η έγκλιση που αναμένεται είναι η Οριστική. Αντίθετα, όταν η αιτιολογία είναι υποθετική ή υποκειμενική (δηλαδή εκφράζει την άποψη του υποκειμένου της κύριας πρότασης), η έγκλιση είναι λογικά η Υποτακτική.
Αιτιολογικές προτάσεις εισάγονται και με το σύνδεσμο cum και εκφέρονται πάντοτε με Υποτακτική. Ο λόγος που έχουμε την Υποτακτική είναι επειδή συνήθως η αιτιολογία είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής λογικής διεργασίας.
Όταν στην αιτιολογική πρόταση υπάρχει Υποτακτική, τηρείται γενικά η ακολουθία των χρόνων.]
Κείμενο 21
appensum: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από ρήμα Ιστορικού χρόνου: dedit (ΠΡΚ), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod illic appensum erat (Οριστική Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod illic appensum esset (Υποτακτική Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική/Υποθετική Αιτιολογία)
cum illic appensum esset (Υποτακτική Υπερσυντέλικου. Η αιτιολογία παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα μιας εσωτερικής λογικής διεργασίας)
Κείμενο 24
indignatus: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από ρήμα Ιστορικού χρόνου: inquit (ΠΡΚ), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod Ennius indignatus erat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod Ennius indignatus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum Ennius indignatus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Κείμενο 27
desideranti: Αιτιολογική Μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο. Εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (legit: Παρακείμενος), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Παρατατικό, ώστε να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν.
quod desiderabat (Οριστ. Παρατατικού. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod desideraret (Υποτ. Παρατατικού. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum desideraret (Υποτ. Παρατατικού. Αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής διεργασίας)
Κείμενο 31
confisus: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από Ιστορικό χρόνο: ruit (ΠΡΚ), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod confisus erat (Οριστ. Υπερυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod confisus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum confisus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
permotus: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από Ιστορικό χρόνο: ruit (ΠΡΚ), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod permotus erat (Οριστική Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod permotus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum permotus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Κείμενο 38
fessa: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από Ιστορικό χρόνο: rogavit (ΠΡΚ), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod fessa erat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod fessa esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum fessa esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Κείμενο 45
veritus: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξάρτηση από Ιστορικό χρόνο: constituit (ΠΡΚ) (Ιστορικός Ενεστώτας σύμφωνα με το Χρήστο Κανελλόπουλο). Η μετοχή θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod veritus erat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod veritus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum veritus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Κείμενο 48
instinctam: Αιτιολογική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: persuasit (ΠΡΚ), οπότε θα τραπεί σε χρόνο Υπερσυντέλικο, ώστε να δηλωθεί το προτερόχρονο.
quod instincta etat (Οριστ. Υπερσυντέλικου. Αντικειμενική Αιτιολογία)
quod instincta esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική Αιτιολογία)
cum instincta esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Εσωτερική λογική διεργασία)
Κείμενο 49
velut elapso: Ατιολογική Μετοχή, Υποκειμενικής ή Υποθετικής αιτιολογίας, καθώς συνοδεύεται από το velut, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο.
quod elapsus esset (Υποτ. Υπερσυντέλικου. Υποκειμενική / Υποθετική Αιτιολογία)
Υποθετικές Μετοχές
Η υποθετική μετοχή αναλύεται σε πρόταση ανάλογα με το είδος του υποθετικού λόγου που σχηματίζει.
[Στη λατινική γλώσσα υπάρχουν τρία είδη υποθετικών λόγων: 1) Το πρώτο είδος εκφράζει Υπόθεση Ανοικτή, χωρίς δηλαδή να δηλώνεται αν αληθεύει ή όχι: si + Οριστική οποιουδήποτε χρόνου – Απόδοση: οποιαδήποτε έγκλιση. 2) Το δεύτερο είδος εκφράζει Υπόθεση Αντίθετη προς την πραγματικότητα (ή το απραγματοποίητο): si + Υποτ. Παρατατικού (υπόθεση και απόδοση) για το παρόν, si + Υποτ. Υπερσυντέλικου (υπόθεση και απόδοση) για το παρελθόν. 3) Το τρίτο είδος εκφράζει Υπόθεση Δυνατή ή Πιθανή: si + Υποτ. Ενεστώτα (υπόθεση και απόδοση) για το παρόν-μέλλον]
Κείμενο 45
intercepta: Υποθετική Μετοχή, Γνήσια Αφαιρετική Απόλυτη, Παρακειμένου, που σχηματίζει εξαρτημένο υποθετικό λόγο.
intercepta epistula – ne ... cognoscantur (Βουλητική Πρόταση)
Εξαρτημένος Υποθετικός Λόγος
Si intercepta sit (Υποτακτική Παρακειμένου) – ne cognoscantur (Υποτ. Παθ. Ενεστώτα)
Ευθύς Υποθετικός Λόγος
Si intercepta erit (Οριστ. Συντ. Μέλλοντα) – ne cognoscantur (ne + Υποτ. Ενεστώτα, που ισοδυναμεί με Αποτρεπτική Υποτακτική)
Ο Υποθετικός Λόγος που σχηματίζεται ανήκει στο πρώτο είδος: Ανοικτή Υπόθεση στο μέλλον.
Χρονικές Μετοχές
[Σε σχέση με την πρόταση που προσδιορίζουν, οι χρονικές προτάσεις εκφράζουν:
- Κάτι το σύγχρονο: Στην περίπτωση αυτή εισάγονται με τους συνδέσμους: dum, quoad, quadium και εκφέρονται με Οριστική. Ειδικότερα, ο συγχρονισμός περιλαμβάνει δύο κατηγορίες: α) Παράλληλη διάρκεια (= εφόσον, όσο). β) Μια συνεχιζόμενη πράξη (= χρονική πρόταση), στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει μια άλλη πράξη (= κύρια πρόταση). Η χρονική πρόταση εισάγεται μόνο με το dum (= ενώ) και εκφέρεται πάντα με την Οριστική του Ενεστώτα, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο χρόνος της κύριας πρότασης.
- Κάτι το προτερόχρονο. Στην περίπτωση αυτή οι χρονικές προτάσεις εισάγονται με τους συνδέσμους: postquam (=αφού), ubi, ut (=όταν, μόλις), simulac (simul atque), cum primum (=μόλις). Εκφέρονται με Οριστική, που για το παρελθόν είναι συνήθως η Οριστική του Παρακειμένου (ή του Υπερσυντελίκου).
- Κάτι το υστερόχρονο. Στην περίπτωση αυτή οι χρονικές προτάσεις εισάγονται με τους συνδέσμους antequam (ant quam), priusquam (prius quam), dum, donec, quoad. Εκφέρονται με Οριστική, όταν η πράξη ενδιαφέρει μόνο από χρονική άποψη, και μεΥποτακτική, όταν η πράξη περιγράφεται ως προσδοκία ή επιδίωξη.
Για τις διηγήσεις του παρελθόντος χρησιμοποιείται πολύ συχνά ο σύνδεσμος cum με Υποτακτική Παρατατικού (για πράξη σύγχρονη) και Υπερσυντελίκου (για πράξη προτερόχρονη). Ο cum αυτός, που αποδίδεται με το «όταν», είναι γνωστός ως ιστορικός ή διηγηματικός.
Ο χρονικός cum με Οριστική μας πληροφορεί απλώς για το χρόνο που έγινε κάτι. Αντίθετα, ο ιστορικός cum υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια πρόταση∙ δημιουργεί μια σχέση αιτίου και αιτιατού ανάμεσά τους. Είναι φανερός εδώ ο ρόλος του υποκειμενικού στοιχείου που υπάρχει στην Υποτακτική.
α) Ο cum με Υποτακτική (ιστορικός-διηγηματικός) χρησιμοποιείται μόνο για το παρελθόν.
β) Ο cum με Οριστική χρησιμοποιείται και για το παρόν και για το παρελθόν και για το μέλλον. [Ο cum με Οριστική έχει μια σειρά από ιδιαίτερες χρήσεις, στις οποίες δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει ο ιστορικός cum. Εκφράζει δηλαδή την επανάληψη (επαναληπτικός), το ξαφνικό γεγονός (αντίστροφος cum) κτλ.]
Κείμενο 21
abeuntes: Χρονική Μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum iam abeunt (dum + Οριστική Ενεστώτα. Μια συνεχιζόμενη πράξη, στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει μια άλλη.)
cum abirent (ιστορικός cum + Υποτακτική Παρατατικού. Με βάση την Ακολουθία των Χρόνων, το Σύγχρονο στο Παρελθόν, δηλώνεται με Υποτ. Πρτ., όταν έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο: secutus est: Οριστ. Παρακειμένου)
rogatus: Χρονική Μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο
postquam rogatus est (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum rogatus esset (ιστορικός cum + Υποτ. Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν, σύμφωνα με τους κανόνες της Ακολουθίας των Χρόνων, με εξάρτηση από ιστορικό χρόνο reversus est)
Κείμενο 25
ostendens: Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο.
dum ostendit (dum + Οριστική Ενεστώτα)
cum ostenderet (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού, σύγχρονο στο παρελθόν, με εξάρτηση από ιστορικό χρόνο inquit)
Κείμενο 28
rediens: Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν
dum redis (dum + Οριστική Ενεστώτα, για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρόν)
Η μετοχή δεν μπορεί να αναλυθεί με τον ιστορικό cum, γιατί αυτός ο σύνδεσμος χρησιμοποιείται μόνο για διηγήσεις του παρελθόντος.
Κείμενο 40
interrogatus: Χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν
postquam interrogatus est (postquam + Οριστ. Παρακειμένου = Προτερόχρονο)
cum interrogatus esset (ιστορικός cum + Υποτ. Υπερσυντελίκου = Προτερόχρονο στο παρελθόν, με εξάρτηση από ιστορικό χρόνο noluit)
Κείμενο 43
ingredienti: Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum ingrederis (dum + Οριστική Ενεστώτα = Σύγχρονο)
cum ingredereris (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού = Σύγχρονο στο παρελθόν, με εξάρτηση ιστορικού χρόνου cecidit / Ακολουθία των χρόνων)
Κείμενο 44
exulantem: Χρονική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το σύγχρονο
dum exulat (dum + Οριστ. Ενεστώτα = σύγχρονο)
cum exularet (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού = σύγχρονο στο παρελθόν, εξάρτηση από ιστορικό χρόνο dixisse)
Κείμενο 48
emissa: Χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο
postquam cerva emissa est a servo (postquam + Οριστ. Παρακειμένου = προτερόχρονο)
cum cerva emissa esset a servo (ιστορικός cum + Υποτ. Υπερσυντελίκου = προτερόχρονο στο παρελθόν, με εξάρτηση ιστορικού χρόνου introrupisset)
Κείμενο 49
vocatus: Χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο
postquam vocatus est (postquam + Οριστ. Παρακειμένου = προτερόχρονο)
cum vocatus esset (ιστορικός cum + Υποτ. Υπερσυντελίκου = προτερόχρονο στο παρελθόν, με εξάρτηση ιστορικού χρόνου venit)
Απόλυτες Μετοχές
[Απόλυτη αφαιρετική. Όταν το υποκείμενο της μετοχής δεν έχει καμία σχέση με το υποκείμενο ή το αντικείμενο του ρήματος, τότε η μετοχή και το υποκείμενό της τίθενται σε πτώση αφαιρετική, που ονομάζεται απόλυτη αφαιρετική.
Στα λατινικά η χρήση της απόλυτης μετοχής είναι πολύ πιο συχνή από ό,τι στα αρχαία ελληνικά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η λατινική δε διαθέτει ενεργητική μετοχή για το παρελθόν.
Εντελώς ιδιόμορφη είναι η απόλυτη αφαιρετική που αποτελείται από ένα «υποκείμενο» και ένα ουσιαστικό (που δηλώνει αξίωμα, ηλικία, επάγγελμα) ή ειδικό επίθετο.]
Ιδιόμορφη Απόλυτη Αφαιρετική Μετοχή
Κείμενο 21
Brenno duce: Ιδιόμορφη Αφαιρετική Απόλυτη Χρονική μετοχή, που δηλώνει το σύγχρονο
dum Brennus dux est (dum + Οριστική Ενεστώτα = σύγχρονο)
cum Brennus dux erat (χρονικός cum + Οριστική Παρατατικού)
cum Brennus dux esset (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού, σύγχρονο στο παρελθόν, εξάρτηση από ιστορικό χρόνο everterunt)
Κείμενο 30
patre imperatore: Ιδιόμορφη Αφαιρετική Απόλυτη Χρονική μετοχή, που δηλώνει το σύγχρονο
dum pater imperator est (dum + Οριστική Ενεστώτα = σύγχρονο)
cum pater imperator erat (χρονικός cum + Οριστική Παρατατικού)
cum pater imperator esset (ιστορικός cum + Υποτ. Παρατατικού, σύγχρονο στο παρελθόν, εξάρτηση από ιστορικό χρόνο fuit)
Νόθη Αφαιρετική Απόλυτη Χρονική Μετοχή
Η μετοχή αυτή αποκαλείται νόθη, γιατί το υποκείμενό της είναι επί της ουσίας το ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος, τίθεται εντούτοις σε αφαιρετική και λειτουργεί ως απόλυτη.
Κείμενο 21
deletis legionibus [a Gallis]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: everterunt (ΠΡΚ).
postquam Galli legiones deleverunt (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum Galli legiones delevissent (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
quibus interemptis [a Camillo]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: recepit (ΠΡΚ).
postquam Camillus eos interemit (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum Camillus eos interemisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
Κείμενο 29
audita salutatione [a Caesare]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: dixit (ΠΡΚ).
postquam Caesar salutationem audivit (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν)
cum Caesar salutationem audivisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
Κείμενο 34
abiectis armis [a praedonibus]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: appropinquaverunt (ΠΡΚ).
postquam praedones arma abiecerunt (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum praedones aram
Κείμενο 40
occupata urbe [a Sulla]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: coegerat (Υπερσυντέλικος).
postquam Sulla urbem occupavit (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum Sulla urbem occupavisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
Κείμενο 47
hac re audita [ab Augusto]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξάρτηση από ιστορικό χρόνο: voluit (ΠΡΚ).
postquam Augustus hanc rem audivit (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum Augustus hanc rem audivisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
Κείμενο 48
admissis amicis [a Sertorio]: Νόθη αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: dixit (ΠΡΚ).
postquam Sertorius amicos admisit (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum Sertorius amicos admisisset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
Γνήσια Αφαιρετική Απόλυτη Χρονική Μετοχή
Κείμενο 23
occiso Scriboniano: Γνήσια αφαιρετική απόλυτη χρονική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το προτερόχρονο. Εξαρτάται από ιστορικό χρόνο: trahebatur (ΠΡΤ).
postquam Scribonianus occisus est (postquam + Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
cum Scribonianus occisus esset (ιστορικός cum + Υποτακτική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο)
Επιθετικές Μετοχές
Οι επιθετικές μετοχές τρέπονται σε Αναφορικές προτάσεις, που εισάγονται με την αναφορική αντωνυμία qui-quae-quo.
Μια μετοχή Ενεστώτα θα τραπεί σε ρήμα Ενεστώτα, αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Παρατατικό, αν εξαρτάται από ιστορικό χρόνο.
Μια μετοχή Παρακειμένου θα τραπεί σε ρήμα Παρακειμένου, αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο ή σε Υπερσυντέλικο, αν εξαρτάται από ιστορικό χρόνο.
Κείμενο 21
divisam: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη praedam
quae non divisa erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, factus est/fuerat)
Κείμενο 23
interroganti: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξει marito
qui interrogabat (Οριστική Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, respondebat)
cohibitae Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη lacrimae
quae cohibitae erant (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο, vincerent)
Κείμενο 24
quaerenti: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξη eique
qui quaerebat (Οριστική Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο dixisset)
Κείμενο 28
notus: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη Licinus
qui notus erat: (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο fugit)
Κείμενο 29
tenens: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξη homo
qui tenebat (Οριστική Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο occurrit)
Κείμενο 30
susceptum: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη flagitium
quod susceptum erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο obiecerunt)
deportatum: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη flagitium
quod deportatum erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο obiecerunt)
Κείμενο 31
natus: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη T. Manlius
qui natus erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο praefuit)
Κείμενο 36
missum: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη pondus
quod missum erat (Οριστική Υπερσυντελίκου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο στο παρελθόν, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο attulissent)
Κείμενο 38
congruens: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξη vox
quae congruebat (Οριστική Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο audiretur)
Κείμενο 41
obsoleto: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη sermone
qui obsoletus est (Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από Αρκτικό χρόνο uteris: Ορ. Ενεστώτα)
Κείμενο 42
nascentem: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξη coniurationem
que nascebatur (Οριστική Παρατατικού, για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν, αφού έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο confirmaverunt)
Κείμενο 45
conscriptam: Επιθετική μετοχή, Παρακειμένου, που δηλώνει το Προτερόχρονο και προσδιορίζει τη λέξη epistulam
quae conscripta est (Οριστική Παρακειμένου, για να δηλωθεί το προτερόχρονο, αφού έχουμε εξάρτηση από Αρκτικό χρόνο mittit)
Κείμενο 46
parens: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξη vir
qui paret (Οριστική Ενεστώτα, για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρόν, αφού έχουμε εξάρτηση από αρκτικό χρόνο consulit)
Κείμενο 49
molientem: Επιθετική μετοχή, Ενεστώτα, που δηλώνει το Σύγχρονο και προσδιορίζει τη λέξη te
qui moliris (Οριστική Ενεστώτα, για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρόν, αφού έχουμε εξάρτηση από αρκτικό χρόνο non est)
Γερουνδιακή Έλξη – Δήλωση Σκοπού (Λατινικά Γ΄ Λυκείου)
Η μετατροπή του γερουνδίου (ενεργητική σύνταξη) σε γερουνδιακό (παθητική σύνταξη) ονομάζεται γερουνδιακή έλξη.
Κατά τη μετατροπή αυτή το αντικείμενο του γερουνδίου τρέπεται στην πτώση που είναι το γερούνδιο, διατηρώντας τον αριθμό του, και το γερούνδιο τρέπεται σε γερουνδιακό που συμφωνεί με το αντικείμενο -που αποτελεί πλέον υποκείμενό του- σε γένος, αριθμό και πτώση.
Για παράδειγμα στη φράση gerendi rem publicam (να διοικώ την πολιτεία), όπου το γερούνδιο είναι σε γενική, το αντικείμενο (αιτιατική) rem publicam θα τραπεί σε γενική, διατηρώντας τον αριθμό του (rei publicae) και το γερουνδιακό θα συμφωνήσει μαζί του σε γένος, αριθμό και πτώση, gerendae.
Ενεργητική σύνταξη: gerendi rem publicam (γερούνδιο σε γενική)
Παθητική σύνταξη: gerendae rei publicae (γερουνδιακό σε γενική)
Κατά τη μετατροπή αυτή το αντικείμενο του γερουνδίου, τίθεται πλέον ως υποκείμενο του γερουνδιακού.
Διαφοροποίηση προκύπτει, επίσης, επειδή σε αντίθεση με το γερούνδιο που είναι ρηματικό ουσιαστικό, ουδετέρου γένους, με 4 μόλις πτώσεις, το γερουνδιακό είναι ρηματικό επίθετο που διαθέτει και τα τρία γένη και τους δύο αριθμούς, οπότε μπορεί να ακολουθήσει το υποκείμενό του, όχι μόνο ως προς την πτώση, αλλά και ως προς το γένος και τον αριθμό.
- Η γερουνδιακή έλξη είναι υποχρεωτική στις εξής περιπτώσεις:
α) Όταν έχουμε εμπρόθετο τύπο του γερουνδίου (causa, gratia + γενική / ad, in + αιτιατική / de, ex, in, ab + αφαιρετική), με αντικείμενο σε πτώση αιτιατική.
β) Όταν η σύνταξη επιβάλλει να χρησιμοποιήσουμε τη δοτική του γερουνδίου (συνήθως με επίθετα που δηλώνουν κατάλληλος), με αντικείμενο σε αιτιατική.
- Η γερουνδιακή έλξη είναι προαιρετική, όταν έχουμε απρόθετη γενική ή αφαιρετική γερουνδίου με αντικείμενο σε αιτιατική.
- Η γερουνδιακή έλξη δεν είναι δυνατή, όταν αντικείμενο του γερουνδίου είναι το ουδέτερο αντωνυμίας ή επιθέτου, καθώς και όταν το γερούνδιο ανήκει σε αμετάβατο ρήμα.
Παραδείγματα Γερουνδιακής Έλξης, που συναντάμε στα προς εξέταση κείμενα:
Κείμενο 32:
Ενεργητική σύνταξη Παθητική σύνταξη
gerendi rem publicam (απρόθ. γενική) gerendae rei publicae
administrandi rem publicam (απρόθ. γενική) administrandae rei publicae
colendo homines (απρόθ. αφαιρετική) colendis hominibus
expetendo laudem et honestatem (απρόθ. αφαιρ) expetenda laude et honestate
Στο ίδιο κείμενο έχουμε και δυο εμπρόθετα γερούνδια: ad intuendum (για να ατενίζουμε) / ad imitandum (για να μιμούμαστε), (ad + αιτιατική) στα οποία η γερουνδιακή έλξη θα ήταν υποχρεωτική, αν είχε τεθεί το νοηματικό αντικείμενο imagines (εικόνες). Οπότε αν μας δοθεί ως αντικείμενο το imagines, η έλξη θα έχει ως εξής:
Ενεργητική σύνταξη Παθητική σύνταξη
ad intuendum imagines ad intuendas imagines
ad imitandum imagines ad imitandas imagines
Κείμενο 49
Στο κείμενο αυτό έχουμε τρεις περιπτώσεις υποχρεωτικής γερουνδιακής έλξης, οπότε οι μετατροπές έχουν γίνει ήδη από το συγγραφέα. Εντούτοις, μπορούμε να δούμε την αντίστροφη μετατροπή, από παθητική σύνταξη (γερουνδιακό) σε ενεργητική (γερούνδιο).
Κατά την αντίστροφη μετατροπή, το γερουνδιακό τρέπεται σε γερούνδιο, στην ίδια πτώση, και το υποκείμενο του γερουνδιακού τρέπεται σε αντικείμενο του γερουνδίου σε πτώση αιτιατική.
Παθητική σύνταξη Ενεργητική σύνταξη
de interficiendo Caesare (αφαιρετική) de interficiendo Caesarem
unguium resecandorum causa (γενική) ungues resecandi causa
ad eam obiurgandam (αιτιατική) ad eam obiurgandum
Η γερουνδιακή έλξη μας ενδιαφέρει και σε πιθανές ασκήσεις Δήλωσης Σκοπού, γιατί δύο τρόποι εκφοράς έχουν εμπρόθετο γερούνδιο, οπότε έχουμε περιπτώσεις υποχρεωτικής γερουνδιακής έλξης.
Ο προσδιορισμός του σκοπού μπορεί να εκφραστεί με τους ακόλουθους τρόπους:
α) Με Τελική Πρόταση: εισαγωγή με το ut (ne όταν είναι αρνητικές) και εκφέρονται πάντοτε με Υποτακτική -ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων-, καθώς η πρόθεση είναι ιδωμένη τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή (συγχρονισμός κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση) και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής της.
Έτσι, έχουμε: Υποτακτική Ενεστώτα, όταν η εξάρτηση είναι από ρήμα αρκτικού χρόνου και Υποτακτική Παρατατικού, όταν η εξάρτηση είναι από ρήμα ιστορικού χρόνου.
β) Με Αναφορική Τελική Πρόταση, εισαγόμενη με την αναφορική αντωνυμία qui-quae-quod και εκφερόμενη πάντοτε με Υποτακτική, όπως ακριβώς και οι Τελικές προτάσεις.
γ) Με αιτιατική του σουπίνου (-um)
δ) Με causa ή gratia + γενική γερουνδίου
ε) Με ad + αιτιατική γερουνδίου
Στις δύο αυτές περιπτώσεις (δ,ε) εφόσον τίθεται αντικείμενο σε αιτιατική είναι υποχρεωτική η γερουνδιακή έλξη, η μετατροπή δηλαδή της ενεργητικής σύνταξης σε παθητική.
Παραδείγματα Δήλωσης Σκοπού, που συναντάμε στα υπό εξέταση κείμενα:
Κείμενο 31
Congrediamur, ut cernatur (ας μονομαχήσουμε, για να κριθεί) [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Ενεστώτα, επειδή εξαρτάται από Αρκτικό χρόνο (ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων)]
Congrediamur, qui cernamur (ας μονομαχήσουμε, για να κρίνουμε) [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, στην οποία γίνεται χρήση ενεργητικής σύνταξης. Η εκφορά με υποτακτική, λόγω της ιδιομορφίας στην ακολουθία των χρόνων.]
Αν διατηρούσαμε την παθητική σύνταξη θα είχαμε: quod cernatur (για να κριθεί αυτό)
Congrediamur cretum [αιτιατική σουπίνου]
Congrediamur cernendi causa [causa + γενική γερουνδίου]
Congrediamur ad cernendum [ad + αιτιατική γερουνδίου]
Επειδή δεν τίθεται αντικείμενο σε αιτιατική σ’ αυτή την πρόταση, δεν έχουμε γερουνδιακή έλξη.
ruit in certamen (όρμησε στον αγώνα) in certamen: εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού (certamen = από το ρήμα certo (αγωνίζομαι)
ruit ut certaret [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
ruit qui certaret [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
ruit certatum [αιτιατική σουπίνου]
ruit certandi causa [causa + γενική γερουνδίου]
ruid ad certandum [ad + αιτιατική γερουνδίου]
Κείμενο 32
ad intuendum (για να ατενίζουμε) [εμπρόθετη αιτιατική γερουνδίου που δηλώνει σκοπό. Δεν τίθεται αντικείμενο γι’ αυτό δεν έχουμε γερουνδιακή έλξη.]
ut intueremur [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού (intueor: αποθετικό), επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (reliquerunt) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui intueremur [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
intuitum [αιτιατική σουπίνου]
intuendi causa [causa + γενική γερουνδίου] (αν τεθεί ως αντικείμενο το imagines, θα έχουμε υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη)
ad imitandum (για να μιμούμαστε) [εμπρόθετη αιτιατική γερουνδίου που δηλώνει σκοπό. Δεν τίθεται αντικείμενο γι’ αυτό δεν έχουμε γερουνδιακή έλξη.]
ut imitaremur [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού (imitor: αποθετικό), επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (reliquerunt) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui imitaremur [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
imitatum [αιτιατική σουπίνου]
imitandi causa [causa + γενική γερουνδίου] (αν τεθεί ως αντικείμενο το imagines, θα έχουμε υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη)
Κείμενο 34
praedonum duces forte salutatum ad eum venerunt (ήλθαν τυχαία σε αυτόν αρχηγοί ληστών για να τον χαιρετίσουν) [salutatum: αιτιατική σουπίνου, που δηλώνει τον σκοπό της κίνησης]
ut salutarent [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (venerunt) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui salutarent [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
salutandi causa [causa + γενική γερουνδίου]
ad salutandum [ad + αιτιατική γερουνδίου]
cum se ipsum captum venisse eos existimasset (επειδή νόμισε ότι αυτοί είχαν έρθει για να συλλάβουν τον ίδιο) [captum: αιτιατική σουπίνου, που δηλώνει τον σκοπό της κίνησης]
ut se ipsum caperent [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui se ipsum caperent [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
sui ipsius capiendi causa [causa + γενική γερουνδίου] Η γερουνδιακή έλξη έγινε υποχρεωτικά, καθώς είχαμε: se ipsum capiendi casusa (εμπρόθετη γενική γερουνδίου με αντικείμενο σε αιτατική)
ad se ipsum capiendum [ad + αιτιατική γερουνδίου] Η γερουνδιακή έλξη έγινε υποχρεωτικά, καθώς είχαμε: ad capiendum se ipsum (εμπρόθετη αιτιατική γερουνδίου με αντικείμενο σε αιτιατική).
Praedones virtutem eius admiratum se venisse (venerunt: σε ευθύ λόγο) (οι ληστές είχαν έλθει για να θαυμάσουν την ανδρεία του)
ut virtutem eius adimararentur [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού (admiror: αποθετικό), επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui virtutem eius adimararentur [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
praedones venerunt virtutis eius admirandae causa [από το causa + γενική γερουνδίου (virtutem eius admirandi causa), προκύπτει υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς έχουμε αντικείμενο σε αιτιατική virtutem]
praedones venerunt ad virtutem eius admirandam [από το ad + αιτιατική γερουνδίου (ad virtutem eius admirandum), προκύπτει υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς έχουμε αντικείμενο σε αιτιατική virtutem]
Κείμενο 36
quo facilius divitias contemnere posset (για να μπορεί ευκολότερα να περιφρονεί τα πλούτη) [Δευ/σα Τελική πρόταση, εισαγόμενη με το quo επειδή ακολουθεί συγκριτικός βαθμός επιρρήματος (facilius), εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (utebatur) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui facilius divitias contemnere posset [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
Το ρήμα possum δεν έχει σουπίνο και γερούνδιο, οπότε ο σκοπός δεν μπορεί να δηλωθεί με άλλους τρόπους.
ut eo uteretur (για να το χρησιμοποιήσει) [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (attulissent) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui eo uteretur [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
usum eo [αιτιατική σουπίνου]
utendi eo causa [causa + γενική γερουνδίου] (Εφόσον δεν υπάρχει αντικείμενο σε αιτιατική, δεν έχουμε γερουνδιακή έλξη. Ακόμη κι αν το eo είχε τεθεί σε αιτιατική δεν θα είχαμε γερουνδιακή έλξη, καθώς είναι το ουδέτερο αντωνυμίας.)
ad utendum eo [ad + αιτιατική γερουνδίου]
Κείμενο 40
ut C. Marius quam celerrime hostis iudicaretur (για να κηρυχθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ο Γάιος Μάριος εχθρός) [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (coegerat) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui C. Marium iudicaret hostem (για να κηρύξει τον Γ. Μάριο εχθρό) Με ενεργητική σύνταξη στην Αναφορική Τελική.
a quo iudicaretur C. Marius hostis (για να κηρυχθεί από αυτόν ο Γ. Μάριος εχθρός) Με παθητική σύνταξη στην Αναφορική Τελική.
iudicatum C. Marium hostem [αιτιατική σουπίνου]
C. Marii hostis iudicandi causa [το causa + γενική γερουνδίου (C. Marium hostem iudicandi causa), μας οδηγεί σε υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς έχουμε αντικείμενο σε αιτιατική C. Marium]
ad C. Marium hostem iudicandum [το ad + αιτιατική γερουνδίου (ad C. Marium hostem iudicandum), μας οδηγεί σε υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς έχουμε αντικείμενο σε αιτιατική C. Marium]
Κείμενο 41
ut consequaris (για να πετύχεις) [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Ενεστώτα, καθώς εξαρτάται από αρκτικό χρόνο (taces) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui consequaris [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Ενεστώτα, επειδή εξαρτάται από αρκτικό χρόνο, συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
consecutum [αιτιατική σουπίνου]
consequendi causa [causa + γενική γερουνδίου]
ad consequendum [ad + αιτιατική γερουνδίου]
Κείμενο 49
unguium resecandorum causa (για να κόψει τα νύχια) causa + γενική γερουνδιακού, το οποίο προέκυψε με υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς υπήρχε αντικείμενο σε αιτιατική ungues (unques resecandi causa)
ut resecaret ungues [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, καθώς υπάρχει εξάρτηση από ιστορικό χρόνο (poposcit) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
quae resecaret ungues [το quae αναφέρεται στο Porcia. Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
ad resecandos ungues [ad + αιτιατική γερουνδιακού, που προέκυψε από υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς είχαμε εμπρόθετη αιτιατική γερουνδίου με αντικείμενο σε αιτιατική (ad resecandum unques)]
Brutus ad eam obiurgandam venit (Ο Βρούτος ήλθε για να τη μαλώσει) [ad + αιτιατική γερουνδιακού, που προέκυψε με υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς έχουμε αντικείμενο σε αιτιατική eam (Brutus ad eam obiurgandum venit)]
ut obiurgaret eam [Δευ/σα Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, καθώς υπάρχει εξάρτηση από ιστορικό χρόνο (venit) (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
qui obiurgaret eam [Δευ/σα Αναφορική Τελική πρόταση, εκφερόμενη με Υποτακτική Παρατατικού, επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (ιδιόμορφη ακολουθία χρόνων)]
Brutus venit obiurgandae eius causa [causa + γενική γερουνδιακού, που προέκυψε με υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη, καθώς υπήρχε αντικείμενο σε αιτιατική (Brutus venit obiurgandi eam causa)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου